Aku rasa penatnya nak belajar, bila la nak habis semua ni. Tapi dalam masa yang sama aku usaha untuk lakukan yang terbaik. Penat, penat untuk berhenti bila kau dah susah payah untuk kejar bende yang kau usaha selama ni.
Tapi akhirnya usaha kau gagal wa, gagal. Harapan kau, impian kau musnah. Waktu tu memang kau dah tak dapat tahan sebak, kau menangis sepuas hati tapi nangis tu cukup ke ? Dapat ke ubah bende tu ? Kenapa waktu tu baru kau rasa semua kosong. Kenapa baru temenung pikirkan masa depan padahal sebelom ni kau cakap kau muak dengan semua tu.
Matrikulasi? Kau cakap kau tak nak tapi bila kau dapat kau gembira sebab apa sebab kau rasa akhrinya ada tempat untuk kau sambung belajar. Tapi kau nak sedapkan hati kau cakap, ' Tak pe wa, kita tunggu upu eh' . Bila keputusan upu kelua, kau dapat. Kau dapat tak jauh wa, tu Uitm depan rumah ja. Tapi kau bagi alasan, tak nak sebab dapat kos yang kau tak suka. Wa, kenapa kau memilih sangat, kau fikir kau pandai yang kau memilih sangat ni.
Waktu kau dah gembira nak pergi Martrikulasi Kedah waktu tu lha ibu kata ibu nak tukarkan kau kat Melaka. Apa aku rasa waktu tu? Sumpah tak suka. Aku nak rasa juga duduk negeri orang. Bila surat sampai aku tengok aku dapat Matrikulasi Negeri Sembilan. Entah lha, perlukah aku rasa gembira. Entah lha,
P/s: Sir saya tak tau nak buat acane, saya pakai buat je. Hehe,
No comments:
Post a Comment